önce
sesini duyuyorum
taze bir gül dokunuyor yüzüme
seninle uzak semtlere gidiyorum
bilmediğim sokaklardan geçiyorum
ayaklarımda bir çift kanat uçuyorum
sonra
yokluğun düşecek anlamsızlığın sokaklarına
ipi kesilmiş beynim eski bir uçurtma
rengi solmuş çatılarda
nasıl eskidik böyle daha şiirin bitmeden
sesin diken diken kulaklarımda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder